|
|
|
|
|
kerkblad
kerkblad
Om vogels weg te houden bij zaadgoed en vruchten worden wel vogelverschrikkers geplaatst in een tuin of akker. Met kunst en vliegwerk is het bewoners in een wijk van Wommels gelukt om kraaien te weren, zo hoorde ik bij bezoek in die buurt. Wie vlakbij Nij Stapert woont, weet wat voor kabaal ze kunnen maken. Hetzelfde geldt voor de omgeving van de Jacobikerk. Bij ons op Ljurk hebben we hier geen hinder van. Dan is het eerder wat katten graag in de tuin kwijt willen. Maar daar hebben we wat op gevonden: kippengaas.
Het omgekeerde kan ook, namelijk dat vogels mensen afschrikken. Sinds enkele weken hangt er bovenaan de trap in it Bynt een vogel, en niet zo’n kleintje ook. Ik ben er intussen aan gewend geraakt, maar soms kon ik er van schrikken, wanneer ik onderweg was naar de keuken of het toilet. In een aflevering van ‘Goedemorgen Nederland’ was Rob de Wijk aanwezig om commentaar te geven op de ontwikkelingen van dat moment in Oekraïne en mogelijke militaire acties van Rusland. Steeds opener wordt er over de Russische dreiging gesproken, maar toen hij een niet ondenkbeeldig scenario van een aanval op het westen beschreef, zei een aanwezige huisarts daarvan te schrikken.
Hoe snel ik ook ergens van kan schrikken, zulke bespiegelingen verrassen mij niet. Maar mocht zoiets wel dichterbij lijken te komen, dan zou ik er best bang van kunnen worden. Hoe moedig ben ik dan nog? Ik heb respect voor al die mannen en vrouwen, jongens en meisjes, die bereid zijn om zich als militair in te zetten. Zij oefenen voor een eventuele gewapende strijd. Dat gaat in me om, wanneer ik in de buurt van Leeuwarden een gevechtsvliegtuig zie opstijgen. Onze vrijheid hebben wij in 1945 mede herkregen dankzij de inzet van soldaten uit Engeland, de VS, Canada en Australië. Het waren soms jongens van amper 20 jaar, die zich lieten uitzenden. En ook zij kenden hun angsten. Maar ze gingen.
Wees niet bang want Ik ben bij je (Jesaja 43: 5)
Na de dood van Jezus waren zijn volgelingen bang geworden. Ze hielden de deuren gesloten, zo lezen we in het evangelie van Johannes. Als Jezus op de dag van zijn opstanding plotseling in hun midden staat, begroet Hij hen met vrede. In plaats van zich af te sluiten voor de buitenwereld, stuurt Hij hen erop uit. Ze mogen gaan in de kracht van de heilige Geest, die ze op datzelfde moment van Jezus ontvangen, als Hij over hen blaast. Dat laatste doet denken aan het Hebreeuwse woord voor Geest (Ruach), dat ook met adem of wind kan worden vertaald.
Toen Prins Claus kort voor zijn overlijden met Huub Oosterhuis in gesprek was over het sterven, las Huub Oosterhuis een eigen weergave voor van Psalm 23: 4: ‘Moet ik gaan door het dal van de dood, ik zal niet bang zijn, want Jij bent bij me.’ Prins Claus gaf aan juist wel bang te zijn. Ja, wie niet? Het leidde tot een andere vertolking: ‘Moet ik de afgrond in, de doodsvallei, ik zal bang zijn - ben Jij naast mij, ik zal niet doodgaan van angst.’ We hoeven geen held te zijn in het aangezicht van de dood. We hoeven ons niet sterker voor te doen dan we zijn. Hoe zwak ook ons geloof, het is genoeg om uit te roepen: ‘Here, red mij!’ En Hij zal er zijn, zoals Hij eens Petrus bij de hand vatte en redde, toen golven hem angst aanjoegen en hij bang was te verdrinken. Marten Dijkstra
|
| |
|
|
|
|
|
Kerkdienst
18 mei
Jacobikerk 9:30 uur
Voorganger:
ds. Marco Roepers, Achlum
Organist:
Doeke van Wieren
Er is oppas aanwezig
De livestream is te volgen via kerkdienstgemist.nl
|
|
|
|
